Ik wil gewoon ongecompliceerd gelukkig zijn! Waarom is dat zo moeilijk?
Misschien wel omdat we het zelf nogal gecompliceerd maken.
Vanuit de ACT-gedachte omdat lijden bij het leven hoort, het is de vraag hoe we daar mee omgaan.
Dat we zo een ongecompliceerd leven willen, midden in het gecompliceerde leven dat leven is, herkent iedereen wel.
De één noemt het ongecompliceerd gelukkig zijn, de ander moeiteloos leven, weer een ander heeft het over gewoon wat meer rust in de tent.
Feit is dat je je gewoonweg goed wil voelen. En wat nu als je je niet goed voelt?
Het is vaak dat we gedachten en gevoelens voor waar aannemen en dat die gedachten en gevoelens er met ons vandoor gaan… een loopje met ons nemen.
In je hoofd komen er talloze gedachten voorbij: Ik ben zo moe, ik heb het zo druk, ik heb zo veel zorgen om X, ik weet niet goed wat ik wél wil, ik wil het anders, ik zie X te weinig, ik zie Y te veel, ik doe dit niet voldoende en dat juist weer te veel, hij werkt ook niet mee, zij neemt mij nooit iets uit handen, hij is onaardig, zij doet me tekort, ik zou eens vaker dit en ik moet sowieso eens dat…
Herkenbaar? Je hoofd ratelt maar door en in alles zit een oordeel, meestal niet positief.
Al deze gedachten komen en gaan, ze buitelen over elkaar heen en het slechte nieuws: we nemen ze veel te serieus. Als je al niet zo lekker in je vel zit hoef je niet al te veel positiefs te verwachten van je gedachten. Dan kan je ze dus maar beter niet te serieus nemen.
Het goede nieuws over gedachten is dat je er mee kunt spelen; je kunt ze sturen, parkeren, anders labelen.
Vergeet niet dat al deze gedachten ook weer iets doen met je gevoel en dan is het feest compleet. Het kan dus wel anders!
