Ik vond ‘m gewoon op straat. Een A4tje, beschreven met lichtblauwe inkt, duidelijk een petieterig klein vrouwen handschrift. Niemand had de brief eerder opgemerkt, er stonden duidelijk meerdere voetstappen op gedrukt.
Smoezelig, zou je kunnen zeggen, deze brief. Toch pakte ik ‘m op. De aanhef sprak me aan: Para ti mi amor. wat zo veel betekent als ‘voor jou mijn schat’. Een liefdesbrief. In het Spaans! En ik weet inmiddels uit eigen ervaring, als Spanjaarden los gaan in het uiten van hun romantische gevoelens kun je je borst natmaken.
Niets vergeleken met de Nederlandse mannen manier: ik hou van je, lekker ding. Zo iets? Of doe ik nu de mannen tekort? In ieder geval hier gaat het maar door met mooie en lieve woordjes. Als nuchtere Nederlandse moet je er wel tegen kunnen. Het is nogal ‘over the top’.
Een voorbeeld: Je bent zo mooi. Mooier dan ik ooit heb gezien. Je huid is zo zacht. Je bent een perzik. Ik zou je de hele dag kunnen strelen. Je ogen zijn zo prachtig en diep grijs-groen als de zee. Ik zou er in willen verdrinken. Ik zou in je willen wonen. Ik wil nooit meer bij je weg. Ik kan altijd van je houden. Wat zeg ik, ik houd elke dag meer van je. Ik zal elke dag meer van je houden. Omdat je liefste en de allermooiste bent.
En zo gaat dat door. Ze menen het dan ook nog serieus, nou ja, laat ik het anders zeggen. Ze zeggen het met een ernstige, serieuze stem. Niet ironisch, of met een brede glimlach, alsof ze weten dat het allemaal nogal overdreven is.
Goed, waar was ik…. ik had dus volop zin in de liefdesbrief en ik stopte het ding weg om ‘m later op de dag onder het genot van een glas wijn eens rustig door te lezen.
Daar gaan we:
Voor jou mijn schat.
Weet je dat je voor mij op dit moment het allermooiste bent wat ik ooit heb gevoeld en gezien heb in mijn leven? Bij de echo heb ik je hartje mogen zien. Je bent werkelijk zo prachtig en zo van mij. Het is allemaal zo onwerkelijk. Ik kan het niet geloven dat het mooiste wat me ooit zal overkomen in mij woont.
Maar lieverd waarom ben je zo vroeg gekomen? Te vroeg. Ik ben er niet klaar voor. De papa die nog van niets weet, mag het ook nooit weten. Je mag niet komen nu….Ik heb al een afspraak gemaakt bij een kliniek. Het voelt niet alsof ik je vermoord. Meer dat ik je uitstel. Kun jij dat ook zo voelen mijn allergrootste liefde?
Het is dus geen liefdesbrief! In ieder geval niet zo een die ik had verwacht en gehoopt. Het is een brief voor haar ongeboren vrucht. De heftigheid die er vanaf druipt is onbeschrijfelijk, en in ieder geval zeker niet voor mij bedoeld. Ik lees uiteraard wel verder:
Beloof me dat je volgende keer op het juiste moment komt en dat ik je dan in mijn armen mag sluiten. Het spijt me zo mijn grootste schat. Het kan nu niet. Geloof me alsjeblieft dat ik het zo ook niet had gewild. Ik beloof je dat we elkaar weer zullen zien. En dat je altijd in mijn hart zal wonen. Dat ik altijd van je hou. Ik weet niet wanneer we wel samen mogen zijn. Ik hou van je voor altijd. Te amo.
Er staat geen datum op de brief en de brief is ook niet ondertekend met naam en achternaam. Ik kan de brief dus ook niet terugbezorgen.
De vraag is uiteraard of ze dat zou willen. Is dit meisje nog een meisje, of is dit een vrouw. Was het de bedoeling dat de brief achteloos op de straat achter zou blijven?
Of is de vrouw nu nog wanhopiger omdat ze óók nog de brief, bedoelt voor haar eeuwig ongeboren kindje, is kwijt geraakt?
Moet ik een oproep op facebook plaatsen, of gaat dat niet werken? Of wordt dat niet op prijs gesteld? Ik heb een brief van een moeder, voor haar ongeboren kind en ik besluit dan zelf de brief maar te bewaren, ik kan ‘m niet wegdoen.
